31 grudnia 2014

Żartuje, ale po kolei!

Po pierwsze dziękuję wam bardzo za tak miły odzew odnośnie ostatniego wpisu, ludzie internetu, przerośliście moje najśmielsze oczekiwania! Każdy ten wpis rozumiał jak rozumiał i wcale się nie dziwię. Bo sama nie jestem pewna jakbym go zrozumiała gdyby nie był mój :D Tak czy inaczej tak dla końcowego explanation, nie martwcie się nie płaczę w poduszkę z powodu że nie jestem z tych popularnych :)

A teraz do rzeczy!
Miałam dziś pisać o czymś innym, miałam was prosić o pomoc, a tymczasem mam dla was ultra krótką notkę w której chciałabym przedstawić cud internetu w mojej opinii. Przynajmniej obecnej opinii.

Tadam. Darmowe szablony na bloga, śmiejcie się lub nie, ale ja naprawdę dowiedziałam się o nich wczoraj.. Z braku laku, albo po prostu ze zbyt dużej ilości wolnego zaszalałam z moim szablonem, czego efekt możecie zobaczyć. 

Wiem, że porę sobie wybrałam bardzo odpowiednią ale czułam naprawdę ogromną potrzebę żeby wrzucić dla was te kilka linków.

A więc łapcie i jeśli będziecie potrzebować pomocy to śmiało piszcie, co prawda jeszcze do nocy byłam lewa w tym temacie i nie umiałam zmienić szarego tła pod moimi komentarzami, ehem wciąż nie umiem, ale może pomogę. Jeśli chodzi o mój obecny szablon to rozmiar zdjęć trochę mi nie pasuję i ta wielkość tekstu, kto normalny przy takiej wielkości będzie chciał mnie czytać, dlatego apeluję, dla dobra waszego wzroku, przybliżcie, jeśli jeszcze tego nie zrobiliście! Ale ten szablon taki ładny, anyway spodziewajcie się szybkiej zmiany. No to działajcie! :)

Dwie pierwsze strony mogę śmiało polecić, bo można znaleźć tam cuda, sama zresztą z nich korzystałam.


A o kolejnych dwóch tylko słyszałam ale z nich nie korzystałam, może ktoś was znajdzie tam coś dla siebie :)


Wiecie, że żadnym specem od tego nie jestem, ale dziś akurat mam nadzieję, że może wam się to przydać.
Ciao, udanego Sylwestra, nie ważne gdzie!


Anka, szablonowy specjalista
04:15

Anka, szablonowy specjalista

28 grudnia 2014

Na początek mała autopromocja, przyznaje sama jej nie lubię. Ale.. A więc po żmudnej pracy (jasne, jasne) utworzyłam, nazwijmy to fanpage, z racji że nie znajduję innej nazwy, mojego bloga na facebook'u. Zapraszam do polubienia, bo wiem że niektórzy z was rzadko przglądają listę czytelniczą, a wiadomo facebook to facebook, czasem się tam zagląda :) Koniec autopromocji, przejdźmy to tematu tego posta, który swoją drogą jest z tych takich paplanin, więc jeśli macie chwilę :)

Wiecie co czasami trochę mi szkoda mojego bloga. I szkoda mi siebie. Bo zdaje sobie sprawę że chcąc czy nie chcąc popularną blogerką nie będę, ha. Nie chcę być kolejną z tych typowo Lifestylowych, żeby nie było, nic do nich nie mam ale jest ich już wystarczająco i całkiem dobrze im idzie. Mniej już tam nie trzeba. Poza tym chyba nie umiem pisać o czymś o czym pisać mi się nie chce, byleby tylko pisać i zadowalać innych. Więc jako tako na porażkę powinnam być nastawiona już z góry. Tyle że to nie takie proste. Bo każdy z nas lubi być doceniany i każdemu kto pisał chociaż raz prze głowę przeleciała myśl o blogu, blogu przez duże B. Tak tobie też.

Chyba nie za bardzo umiem radzić, jak zmienić życie. Czasem coś nabazgram ale to raczej nic sensownego tylko to co mi ślina na język przyniesie albo w tym przypadku ślina na palce uee. W sumie wiecie może i czasem podwieje trochę pod lifestyle ale to raczej w formie takiego pamiętniko-bazgrania :)

Historia z innej beczki. Była sobie, a właściwie wciąż jest. jedna z moich ulubionych blogerek, to ona wprowadziła mnie w świat podróży i marzeń, pokazała jak realizować swoje marzenia i jak żyć przez duże Ż. To ona zaraziła mnie pasją do podróży i to dzięki niej dowiedziałam się o programie Au Pair na który chcę wyjechać po maturze. Uwielbiam ją i uwielbiałam, wciąż niesamowicie mnie inspiruje. Jednak czasami byłam na nią po prostu wściekła, wiedziałam jak ogromną ma wiedzę a mimo to nie była skora do dzielenia się nią. Raz napisała nawet, że nigdy nie będzie jedną z tych wpływowych blogerek bo nie lubi radzić i pisać tych jakże wyczekiwanych postów typu 5 sposobów, 10 rzeczy itp. Lubimy je, bo wydaje nam się że ktoś nam chce przekazać receptę na sukces. A my oczywiście głupio w to wierzymy i czytamy z zapartym tchem. A na koniec okazuje się że tak naprawdę nikt nic nowego nie napisał i że dobrze o tym wszystkim wiemy. 

Był taki czas kiedy czytałam dzień w dzień posty o tanim podróżowaniu, naczytałam sie ich masę, żaden z nich nie wniósł nic nowego i z każdego z nich wynikało dokładnie to samo, tyle że napisane innymi słowami. Nie twierdze, że ja nigdy czegoś takiego nie napisze. Nigdy nie mówię nie, może kiedyś mi się to spodoba i stwierdzę że mam wam do przekazania coś wartościowego, coś co może się wam przydać. Albo stanę się bufonem i uznam że jestem ekspertem w każdej dziedzinie. Skreślcie niepotrzebne. Ale teraz mnie to nie kręci, albo się nie znam.

Dziś miałam taki moment kiedy już prawie zabierałam się żeby napisać genialny post, który wydaje się taki inspirujący i wniesie do waszego życia takie przysłowiowe wielkie g :) Ale stwierdziłam hey Anka. Po co? Nie chce Ci się tego pisać to nie pisz, ten blog powstał dla ciebie, trochę też dla innych a trochę pod wpływem chwili dlatego nie pisz tego co pisać nie chcesz.

Nie jestem ignorantką dlatego nie powiem że nie zazdraszczam. Oj zazdraszczam czasami, taka głupia ludzka cecha. Patrzę na inne blogi które powstały wtedy co ten i mają więcej czytelników,w takich właśnie momentach zaczynam pisać tą notkę. Pamiętacie ten moment kiedy czytaliście czyjegoś bloga i stwierdziliście, kurde przecież ja te mogę. Bah i tak powstał wasz kawałek internetowego świata. Pewnie nie jest tak kolorowo jak się wydawało, bo popularny blog to kupa i jeszcze raz kupa, dla lepszego zaakcentowania, pracy. Halo odbiegam od tematu. Wracając. Jasne chciałabym być czytana, każdy kto pisze w pewnym momencie tego potrzebuje. Ale nie widzę sensu by pisać tylko pod ludzi, pod wyszukiwarki jak to mówią. Poczytalnym blogerem i tak nie będę :)

Piszę w pierwszej osobie liczby mnogiej więc chyba się trochę wymądrzam i plotę trzy po trzy i cztery po dziesiąte, ale proszę mi wybaczyć. Jestem młoda i głupia i czasami sama nie wiem o czym piszę i po co. Chyba tylko po to żeby później śmiać się sama z siebie, tak będę się śmiać kiedy już będę myśleć że jestem jednym z tych ekspertów. Oj nie wciąż nim nie będę. 

Ciao chicos. :)
Żal mi mojego bloga.
10:38

Żal mi mojego bloga.

21 grudnia 2014

Śmierdzący ze mnie leniuch. Wiem :)
Nadszedł ten dzień kiedy Anka kończy relację z Kanady, ku jej wielkiemu smutkowi. Tak to dziś ostatnia relacja z Vancouver, ostatnia relacja z Kanady, mam nadzieję że nie ostatnia w całym moim życiu, ostatnia szansa by przekonać was że warto odwiedzić to miasto! A przede wszystkim warto odwiedzić Kanadę, która wciąż jest spychana na drugi plan, nie mówię że jestem zdziwiona, powiem wam że dopóki jej nie odwiedziłam myślałam o niej jak o jakiś 3 świecie Ameryki Północnej, mówią że trzeba uczyć się na swoich błędach, w tym wypadku nie słuchajcie i zapamiętajcie że Kanada to cudowny kraj który w żaden sposób nie zasługuję na zapomnienie. Dobra dobra, zaczynajmy. Vancouver po raz ostatni.
Ależ to grobowo brzmi, uhh.

Dzień jak co dzień. Kolorowe stworki w środku miasta. 

Teraz z perspektywy czasu, naprawdę ciężko mi uwierzyć że tam byłam, taka trochę bajka. Uwielbiam to miasto.. Gdy zobaczyłam domki na wodzie, to stwierdziłam że już nic nie może mnie zaskoczyć. Mieszkaniec jednego z takich domów zapytany o to jak się żyje na wodzie, odpowiedział że czasami buja :)


Nie wiem czy wiecie ale w Vancouver jest całkiem wysoka platforma widokowa chyba całkiem wysoka, tak przynajmniej mówią, nie mam lęku wysokości więc chyba jakoś szczególnie tego nie odczulam, poza tym wiecie jaka to radocha podziwiać coś pomiędzy jednym Japończykiem robiącym sobie selfie a Amerykaninem który tarasuje całe przejście :) Jest też i most, to już trochę inna historia zwłaszcza gdy ktoś zacznie nim bujać.

Nie chce was skłamać gdzie to niżej było, bo nie pamiętam, więc powiem po prostu że to było coś związanego z łososiami, don't ask :)

Jeden z tych cudownych wieczorów spędzony na plaży nad oceanem.

To by było na tyle. Przede mną 2 tygodnie leniuchowania więc postaram się coś jeszcze naskrobać. Nie mogłam się doczekać tego wolnego, a teraz odrobinę przeraża mnie ta perspektywa że spędzę 2 tygodnie na nic nie robieni. Dlatego 3godzinki dla słoninki, czy coś. A potem zabieram się do robienia, czegokolwiek. Dobrym rozwiązaniem byłby przygotowywanie się do matury, albo po prostu zacznę uczyć się kolejnego języka. Ciao Chicos!


Vancouver. Last time.
08:40

Vancouver. Last time.

7 grudnia 2014

Lubie otaczać się motywującymi cytatami, sentencjami które co może wydawać się zabawne naprawdę potrafią postawić mnie na nogi w chwilach zwątpienia. W tej kwestii jestem wybredną osobą i aby dany cytat mógł na dłużej zagościć na mojej ścianie, tapecie czy notatniku musi do mnie całkowicie przemówić i musi 100% zgadzać się z moją życiową filozofią. Swoją prywatną galerię składam już od kilku lat, przed moimi oczami przewinęły się tysiące różnych sentencji, ale jak pewnie sami zauważacie większość z nich jest totalnie płytka. Dlatego stety niestety moja lista nie jest jakoś szalenie długa, znajdziecie tu tylko to co odzwierciedla mnie. Jeśli jesteście ciekawi to zapraszam :)

Zacznijmy od najbanalniejszego cytatu, nie cytatu jaki kiedykolwiek widziałam, no może poza "Forever Young" ale to inna bajka, anyway jest to jeden z tych który najskuteczniej potrafi postawić mnie na nogi, nie działa tylko w skrajnych przypadkach :)












Więc pamiętajcie, mierzcie wysoko, proście o dużo i nie udawajcie skromności, jeśli czegoś chcecie dążcie do tego, nie idźcie na skróty i nie dajcie sobie wmówić że czegoś nie możecie. Peace.
Wszystkie z nich zrobiłam sama, na stronie  recitethis która serdecznie polecam, możecie tam stworzyć swoje własne cytaty mając do wyboru kilkanaście bardzo ciekawych grafik :)

A może wy macie coś ciekawego do polecenia?


Inspirational Quotes.
05:21

Inspirational Quotes.